Ayça Öztorun Şiirleri - Şair Ayça Öztorun

Benim karnım her yerde doyar

umut var mı onu söyle

bahaneler bulup durma

İlkin baharda tanıdım her çiçeği

Nisanın harman olduğu yağmurda gördüm gökkuşağının rengini

Hayata sırtımı dönmeyi,
kendimle baş başa kalmayı,
insana dair yaşamam gereken ne varsa temkinli adım atmayı,
adım atmayı öğrettiklerim öğretti bana.

Babacığım;

Yokluğunda hayatımda pek bir şey değişmedi

Solmuş bedeni eprimiş
Tıpkı hasatsız başağa benziyor
Alnında alameti-farika
Musalla taşında vesikalı yatıyor...

Sözümü geri almayacağım
Sözüm meclisten içeri alenen
Küfür sana yakışmadı diyorsun
Sensin beni küfre sevk eden

Özledim yoruldum
Bekledim yoruldum
Geldi biliyorum
Gitmesini bekliyorum

Bir cenaze vardı ortada gömülmeyi bekleyen,
o bir umut, biraz sabır diyordu sezdirmeden!
Bekledi, bekledi ne gelen vardı, ne çoktu giden...

Gece sessiz gece uzun

Bir ben varım karanlığın içinde

Gecenin karanlığında
kuytu bir kenarda
ölü bulundu Su...
Adını ben koydum
kimsesi yoktu...
Ağıdını da ben yazıyorum