Bir akşam serinliği,
Bir akşam üşümesi,
Müthiş bir yalnızlık nöbeti...
Ve yokluğun, deli ediyor düşüncesi...
Bir akşam serinliği,
Bir akşam sersemliği;
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta