Ateşle Abdest Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Önce sustum,
çünkü hakikat
yüksek sesle gelmez.
Bir dağın içine eğildim,
taş bana sabrı öğretti.

Sonra anladım:
her secde
bir boyun eğiş değildir.
Bazı diz çökmeler
ayağa kalkmak içindir.

Kalbimi yıkadım
su yetmedi,
ateşle abdest aldım.
Yanarak arındım,
küllerim çoğaldı.

Bir derviş gibi yürüdüm
ama elim boş değildi;
birinde dua,
ötekinde isyan taşıdım.
Çünkü zulüm karşısında
sessizlik haramdır.

Hakk’ı aradım
saraylarda değil,
yırtık ayakkabılarda,
boş tencerelerde,
terli alınlarda buldum.

Bana “sabır” dediler,
ben adaleti sordum.
Çünkü sabır
zalimle yan yana durunca
inkâra dönüşür.

Sonunda bildim:
Hak, yalnız gökte değildir.
Yeryüzüne inmeyen dua
eksiktir.
Ve direniş
en uzun zikirdir.