Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Ateşin Cambazları
Bir kıvılcım ile başlayan yangında,
Yüz on ile devam eden kovalamaca.
''İçeride birileri var! '' diye bir ses duyduğunda,
Hiç düşünmeden atlar içeriye.
''Benim hayatım bu! bari onlar kurtulsun'' diye.
Ve işte o an başlar ateşle cambazlığa.
Ağlamaktan alevlerin kızarıklığınıda geçen,
Yaşlı gözlerle baktı, içeriden.
Ateşin Cambaz'ı elini uzttığında,
Issız bir adada onu kurtarmaya gelen,
Bir gemi görmüş gibi sevindi.
Ve tuttu elini...
Ateş çemberinden atlatmaya çalıştığı aslan gibi,
Çocuğu alıp çıktı dışarı.
Tek sevinciydi, dışarı çıkardığı çocuğun yaşaması.
''Benim işim bitti'' demeden,
Aldı eline hortumu!
''Hiç sönmeyeceğim'' diye isyan eden ateşi,
Dumana dönüştürdüğü gibi.
Merve Ergin
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta