Asla Menzile Eremezsin Şiiri - Kasım Kob ...

İnandım artık ben de, ilerleyemezsin sen!
Eğer böyle yürürsen, asla menzile eremezsin!
*
Tekini dahi duymuyorsun, bir sürü nasihatin,
Uymuyorsun düzene, hep ters yöne gidiyorsun.
*
Yum gözünü sen her şeye, tıkalı kulakların,
Öyle söyle sözünü, hiç toprağa basmadan.
*
Örnek al bilenlerden, hiçbir şey bilmiyorsan,
Bir ritim tut ya da çal, sana ne memleketten.
*
Sen de katıl sürüye, yaşa, var ol, çok yaşa,
Görsen de gözlerinle, göz yum haine, ahlaksıza.
*
Sok başını kumlara, deve kuşu misali,
Oğlum diye yananın, görmezden gel yaşını.
*
Gösterince alaka, bak hain izlere sonra,
Bir bildiği var onun, diyor hala yalaka.
*
Görüyorsun her şeyi, neyine gerek senin?
Geriyorsun ortamı, her izde bastığın.
*
Ol sen biraz uyumlu, şöyle çevrene bakıp,
Çiz yolları bir gün, bir bir toprak kazıp.
*
Harabedir burası, bırak vatanı, milleti,
Malum bir yola gir! Vallahi tam sırası!
*
Ne gerek var veliye, varken artık önderin,
Deyiver bir deliye, harikası zamanın.
*
Soru sorma, meyyit ol üstünde tabutun,
Senin doğrundan doğru, yanlışı mübareğin!
*
Nazarında büyüsün, iz, çamur ve patika,
Şeref çiğnensin bırak, ihanet pazarında!
*
Yetmez mi çektiklerin, iz, yol ve toprak için?
Tatmin etmez mi seni, mevkiin, makamın, paran?
*
Kar olsun çektiklerim, yolcuyum ben bu yolda,
Dönersem ben bu yoldan, ar olsun namus bana.