Yorgun ruhumun korkulara sarıldığı anların halaylarındayım
Dağınık gönlümde aşk alabora, yaşamın tam merkezindeyim
Solgun bakışlarıma kırık dökük anılar, mevsimlerin sonundayım
Susmuyor içimdeki yetim şiirler, kundaksız sevilerin seherindeyim
Suskunluk telveli insanları taşıyor tramvaylar, yorgun yüzlerde kırık parçalar. Durmaksızın ilerleyen anların raylarında eskimiş aşınmışlıklar. Aynı yer, aynı duraklardan geçiyorum, bir dolu, bir boş koltuklar. Kapılar açılıp kapanıyor umuda heyhat, kaybolan günlerin terkisinde kimi mutlu, kimi de mutsuz insanlar.
Şimdi gidiyorsun, git
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Devamını Oku
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta