Ev sahibi olduğumu sandığım bir kalpte, aslında kiracı olduğumu öğrendiğim gün kaybettim içimdeki aşka inancımı.
Sonrasında ne yeminler fayda etti ne de sözler; artık ne aşka ne de "seni seviyorum" diyene inandım.
O sırada hayat usulca fısıldadı kulağıma:
"Sen tükenmez kalemden daha mı güçlüsün? O bile tükeniyor."
Sustum.
Çekildim köşeme, izledim insanları.
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta