Karşıtların birliğinin
şarta bağlı olduğu şafak,
nesnelliğini yitirmiş bir zaman
ve felsefi denge…
Geçici,
sonsuzlukta sonlu bir evre…
En onulmaz tükenişin,
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Tamamen hayatımı yazıyorum ben, tamamen yaşamımın öğrettiği düşleri. Yorumunuz için teşekkürler Yüksel Bey...
Çok derin duygular. Çözmesi zor ama çözülebiliyor.
Dülenilen gerçek olsa acaba bu duygu seli susuz bir vadiye mi dönüşür?
Mükemmeldi.
Paylaşım için teşekkürler; saygı öncelikli sevgiler.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta