Her şafakta menekşe toplar yüreğim, baharlar hüzzam bir şarkı
Ömür saltanatım da bitiyor yar, sevdalar unutulmuş yangın artığı
Gelgitler nuruyla onarır ruhumu, hüzünler gönlümün mahşer tanığı
Her gece bir kadın gül atar yatağıma, aşk tenimin asırlık ihtişamlığı
Bu öyle bir hikâyedir ki, öyle bir iç döküştür ki, insan vurdumduymaz bir sancının kölesi olur, içinden dökülenlerin küreklerini çekerek aşkın ve hüznün denizini bulur.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta