Kendi kendine sakın konuşma dediğin oldu mu hiç?
Usulca, kendi kendine…
Sakın konuşma dedin mi hiç?
“Konuşursan bitersin” diye bağırdıklarını duydun mu hiç?
İçinden… Usulca… Kendi kendine!
Kendi kendine yok olup gittin mi hiç?
***
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




evet dönemsel olarak yenilgilerle bitmiş sevdalar yaşıyoruz. insan karşısındakiyle birlikte kendisini de tüketiyor. sanki kendi içinde tutsak kaldığı için akrep gibi kendini zehirleyerek 'kurtulmaya' çalışıyor.
fakat değil mi ki bu (ve diğer) dizeler yazılıyor, değil mi ki insanın kendini zehirlemesine karşılık şiir isyancı bir çığlık olarak sokağa çıkıyor, değil mi ki hala daha SENİ SEVİYORUM diyen yürekler var...
'Bir roman kadar olamıyoruz, topumuz sevsek de…'
romanları geçecek zevdalara gebedir geleceğimiz. kendimizi (okuru) sorgulamaya iten, düşündüren dizeler için...
yürğine sağlık.
dostlukla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta