hani hatırlıyor musun o çeşmeyi..
su doldurmaya gittiğimde görüyordum seni.
çeşme sanki, simgemiz olmuştu bizim.
hergün aynı saatte, seninle birlikte..
çeşme akardı gürül, gürül kaynaktan gelirdi suyu.
ellerinden içirirdin suyu, yüzüm ise kıpkırmızı.
utanırdım sana bakmaya,
Bizi kandıran o şarkılar, o mavi gece
O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış
Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti
O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.
Uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın
İste o, insanin bir yerde, aşka boyun eğmesi
Devamını Oku
O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış
Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti
O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.
Uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın
İste o, insanin bir yerde, aşka boyun eğmesi
işte yine bir menekşe gülay şiiri.yine çoook hoştu..tebrikler bitanem..
Hem aşk hem hasret hem hasret hem acı ve gözyaşı hamurlanmış bir şiirde. önce bizi 40 yıl öncesine götürdün somrada ağlattın yüreğinr sağlık.
İnsanı aşka aşık eden şairler vardır ya! Menekşe Gülay tam bu tarife uygun bir şair... Gerçekten onun kitaplarını okuyup da bunalım yapmamak... maziyi hatırlamamak, olmayacak şeyleri takmamak çok zor. İyi ki yazıyorsun Menekşe Gülay. Mükemmel bir şiir aşka inanmayanlara duyurulur...
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta