İki insan...
El ele, sessizce yürüyordu.
Yol, upuzundu.
Ağaçların gölgesiyle, güneşin ışığı birbirine karışmıştı.
Toprağın rengi, gökyüzünün mavisine ayna tutuyordu.
Sözcüklere gerek yoktu.
Sadece adımlar vardı.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta