O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi
Devamını Oku
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi
aşk tam da böyledir işte; yanarken sönmek istersin, sönerken yeniden tutuşmak. O nedenle de aşığın hep bir elinde su bir elinde ateş olur... :)
Muhteşem bir anlatım.
Aşkın kendi başına buyruk olmasına müsade etmemeli...Yoksa insanı yerden yere çarpar. :)
Tebrikler.Saygıyla...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta