Aşkın ateşinde mum olur yanar
Canan için erir donar âşıklar
Feryadı duyulmaz bülbülü kınar
Gül diye bağlara konar âşıklar
Kalbini imarlar tohumu eker
Onu sulamaya gözyaşı döker
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
