Asi Gül Şiiri - Tahir Öztürk

Yokluk yıllarıydı,
Ortalık karışıktı.
İnsanlar perişan, çocuklar mutsuz
Sokaklara uzanan ekmek ve tüp kuyrukları.
Dedim ya yokluk yıllarıydı.
Herşey karaborsa herşey yalandı.
Ve ben seni grup kavgalarının ortasında,
Vurulan bir çocuğun yarasında,
Öfke ve cesaretle bakan
Gözlerinin karasında sevdim.
Oysa yalandı herşey biliyordum.
Asiydi gül kokusu
Ve içimde yokluğunun korkusu.

Yokluk yıllarıydı.
Sigarasız kalmak ızdıraptı.
Kabuk bağlamış bir yaranın yeniden açılması,
En yakın dostun amansız ayrılması
Ve en kötüsü
Sensiz kalmak gibi birşeydi bu.
Dedim ya yokluk yıllarıydı.
Ama kavgasız günümüz yoktu.
Nasıl hodri meydan daldıysak kavgaya,
Nasıl attıysak maskeleri bir kenara,
Nasıl koyduysak yüreklerimizi ortaya
Öyle sevdim seni.
Asiydi gül kokusu
Ve içimde hayal olman korkusu.

Yokluk yıllarıydı.
Hayat akıp gidiyordu herşeye rağmen.
Kış bitiyordu bahar için
Gece sabaha kavuşuyordu.
Bir ben biliyordum
Asiydi gül kokusu.
İçimde beni sevmediğin korkusu.
Bir ben biliyordum
Seni seviyordum.
Sen kendini ateşe atıyordun,
Yüreğimde yara olup kanıyordun,
Gözümde yaş olup akıyordun
Ve bir yıldızın peşinden kayıp gidiyordun.
Yokluk yıllarıydı
Biliyordum sen de yoktun
Ve ben seni yine de seviyordum.

Asiydi gül kokusu
Senin gibi.
İçimde yokluğunun korkusu,
Hayal olman korkusu.
Dedim ya yokluk yıllarıydı.
Sen yoktun,
Ben yoktum,
Böyle bir sevda yoktu.
Var olan sadece
Asi bir gül kokusuydu.