Diyorlarki karanfil kim?
Diyorlarki karanfil düşer mi toprağa?
Bilmiyorlar ki sıksan toprağı,
Ne karanfiller fışkıracak topraktan....
Ay kocaman
Senin aydınlık yüzün gibi.
Pırıl pırıl parlıyor.. karanlığa inat.
Ve ben,
Balkonun ayazı tutmuş demirlerinde
Senin ürpertini buluyorum,
Olması gerektiğinden büyük olanlar...
Masalarını insanlığa inat,
İnsaniyetsizlikle donatanlar...
Bir yarınız kanıyorken, çığlıkları
Kulağı olup da duymayanlar
Gün olur sizin de kanar parmağınız,
Tut ki tutkun olmuşum,
Ceylan gözlerinle baharı doldurmuşum,
Zemheri kapıda tutup,
Tazelikleri sunmuşum,
Sevdiceğim! ben sana hapsolmuşum.
Tutkusunu yitirmiş başım..
Tutkusunu, yitirmiş ellerim…
Hayallerin esiri belleğim..
Sesini kaybetmiş sesim…
Eski bir aşkın ardından..
Söylenemeyen sözlerim…
beni benden çalan..
yüreğe yürek katan..
bahar damlası gibi..
damlayıp da,
kuruyan...
söyle beni niye çaldın?
Yaşamak ağır geldiğinde,
Bırakacaksın hayatı,
Yaşam ağır geldiğinde,
Tükendiğinde bahaneler
Kapatıp pencereni,
Engelleyeceksin,
Hayal gibi bir aşktı yaşadıklarımız.
Kaç sabahı selamladık beraber,
Kaç gün batımı idi izlediğimiz,
Uyanmak istemediğimiz bir rüya’da,
Biz’dik, yalnız dünyamızda yaşayan
Gitmediğimiz yerler,
-
Ahmet Öztürk
Tüm Yorumlarşiirlerini arzu adında bir arkadaşı ararken okudum. beğendim doğrusu. ayrıca aşka ömür biçilirmii şiirin iyi maya tutmuş. basit ama kurgusu iyi bir anlatım sergilemişsin. bize de anlamak kalmış :) benimde şiirlerim var eğer okumak ve eleştiride bulunmak istersen: ahmet öztürk adıyla varlar. eee aşk ...