Yoruldum,
Soluksuzum artık
Dermansız kaldım
Kolum kanadım kırık…
Bu amansız koşuda
Ne hayatın, ne de çıkara dönmüş sevdaların
Değeri yok, yok artık hayatımda
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Umut arıyor, eskiye dair
İki güzel latife beklide
Ama ne güzel latifede bir dost,
Ne de yüreğinin sesinde umut var
içten ve derinden bir ses...
saygılar yüreğinize...
nefes almak yaşıyor olmanın en başta gelen imlerinden. ama yaşamak kesinlikle nefes almak değil. yaşamak çadaş koşullarda ortamını anlama bilincinde, ortamını sevebilme, ortamına faydalı olma ve kendi özel yaşantısını arzu ettiği düzene sokabilmektir yaşamak.
bir nefese gebe
bin umuda medet yaşam'
demişsiniz çok isabetli bir buluş. yaşamak umutların peşisıra koşarak geçer. en son illa gerçekleşmeyen bir umut kalır.
saygılarımla:
rr.akdora
Çok üzdü beni umutsuzluğun
Oysa ki sen benim umudumdun
Yüreklere ulaşmaya çalışan
Yüreklere yol olmaya çalışan
Tanımadan sevdiğim
Dostluğundan gurur duyduğum
Kocaman bir yürektin sen
Nedir bu umutsuzca mutsuzluğun?
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta