Artık Anlıyorum
Zaman geçmedi…
Ben geçtim içinden.
Eskisi gibi acıtmıyor adın,
Çünkü artık seni
Gerçek yerinde tutuyorum içimde:
Geçmişte.
Eskiden,
Her sabah sensizliğe uyanmak bir cezaydı,
Şimdi biliyorum…
Bazı eksikler, tamam olmamıza gerek yokmuş.
Ben seni çok sevdim, evet…
Ama en çok da
Seni bırakamayacak kadar kendimden vazgeçmişim.
Bunu fark ettiğim gün,
Artık seni değil,
Kendimi affettim.
Yollar ayrıldı,
Ama ben o yolda yürümeyi öğrendim.
Yalnızlığı,
Bir düşman gibi değil,
Sessiz bir öğretmen gibi kabul ettim.
İçimde hâlâ bir yerin var,
Ama artık orası
Sadece hatıralara ait…
Senin değil.
Şimdi,
Adını anınca sadece gülümsüyorum biraz buruk,
Çünkü biliyorum;
Sevgi, bazen gitmeyi bilmektir.
Tutmamak,
Bazen daha çok sevmektir.
Artık anlıyorum…
Bazı aşklar kavuşmak için değil,
İnsanı kendine yaklaştırmak için yaşanırmış.
Ve ben...
Seni değil,
Kendimi buldum bu hikâyede.
Şiir Hamit Atay 28.12.1985
Hamit AtayKayıt Tarihi : 29.7.2025 01:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!