Geceleri mızraklar saplanıyor yüreğime,
güneş tepelerden bir mızrak boyu yükselene kadar,
sonra kızgın çöl gündüzlerine düşüyorum bir iyice,
geriliyorum çöl tepelerinde çarmıhlara
kollarım, bacaklarım makaslar gibi açılmış,
buyur edilmiş akbabalar bedenime,
bedenim Gayya Kuyuları ‘nın potasında,
gönlümü kervanlara katıp sana yollamışım
çöl ortasında.
Kurumuş kuyularda seni arıyor gönlüm,
bir yudum su niyetine,
kurumuş vahalarda seni arıyor, kurumuş dudaklarla,
gel gör ki; bir ayrı seraba çıkıp duruyor her umut,
hasretin bir acımasız güneş olmuş yakıyor,
yürüdükçe yürüyen menziller gibi olmuş varlığın;
uzaklaşıyor.
Ayıramaz oldum seraplarımı gerçeklerimden
ve senin hayallerinden seni,
nerede görmüştüm, neyini sevmiştim, anımsayamıyorum,
işte bir sensin ki;
düşmüşsün aklıma,
arıyorum.
(KANAMA YÜREĞİM isimli Serbest Şiirler 'inden > 35-36/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 29.9.2004 11:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!