Arif Sönmez Şiirleri - Şair Arif Sönmez

Bir sevdadır uzaklara bakmak,
Özlemdir çoğu zaman,
Umuttur yüreklerde örülen,
Belki de hiç gelmeyecek olan,
Bir sevgiliyi beklemektir…
Sitemdir, kahırdır, sabırdır,

Bir keçi sesi gelir, seni nerelere götürür,
Taaaa çocukluğuna,
Çocukluğun saf temiz duygularına,
çocukça oyalanmalarına, oynamalarına,
Köyüne götürür o keçi sesi, kokusu seni..
Köyündeki anılarına,

Açtık gözümüzü, gördük memuriyeti
Rahmetli babadan, abladan,abiden, çevreden,
Kendimizi de bulduk toy bir delikanlıyken
Memuriyette aniden!

Memurluk yaptık, müdürlük yaptık

O çaresiz ve zor anımda bile,
O sarhoş, zavallı ve savunmasız,
Utanılacak halimden,
Yararlanmayı düşünmedin ya çocuk…
Beni yatağına yatırıp,

Kış yağdı üzerlerine,
Umutlarım üşüdü,
Kar düştü hayallerime,
Dondu beklentilerim!
Duygularım titredi,
İçim yandı!

Şirk koştum sana Allahım…
Mesela memleketime tapıyorum..
Ve insanlarına……
Hele tabiat anaya….
Diğer insanlara da,
Ve tüm canlılara,

Kanat çırpan
Şubat kelebekleri ,
Giderek aydınlatıyor
İstanbul akşamını
Tuvale çarpan sevimli
Fırça darbeleri misali

Hayal misin gerçek misin?
Haydi vazgeçtim,
Yoksa sadece imge misin?

Aruz musun vezin misin?
Kafiye misin?