Arif Sönmez Şiirleri - Şair Arif Sönmez

Bu yazımda işi hukuksal açıdan değil de; kredinin akılcı ve düşük maliyetli kullanımı ve rasyonelliğinin yanında ödeme kolaylığı, başka bir ifade ile ilerde olası bir ödeyememe sıkıntısını bertaraf edecek şekilde ve benzeri tavsiyelerde bulunarak irdeleyeceğim.
Emekli olduktan epey sonraları bile sağolsun eş, dost bir çok kişi bana bankalardan alınacak taksitli gayrimenkul (işyeri, konut, arsa, villa vs.) kredileri konusunda sürekli soru sorarlar.

Karar verenler kararlarından emin olmak için, kararsızlar da karar verebilmek için danışırlar.
Bazıları da almış oldukları ve bir süredir ödeyegeldikleri krediyi daha sonra maddi açıdan rahatladıklarında ne yapacaklarını, hangi kararın akılcı, rasyonel olacağını, erken mi kapasalar daha iyi olur veya devam mı etseler diye sorarlar.

Bu millete müstahak !
Da diyesim var amma,
Yine de diyemiyorum be kardeşim…
Ülkeme yediremiyorum….
Yurdum İnsanına da
Kıyamıyorum…

Ne zaman büyüdünüz yahu siz?
Ne zaman aşık oldunuz da,
Ne zaman ayrıldınız?
Ne bu yaşta sevgiliden ayrılmalar,
Hayata küsmeler terketmeler,
Kapıyı çarpıp,

Off! amma yorulmuşum, sürekli ekran başında çalışmaktan gözlerim şişti, ayrıca hep aynı pozisyonda oturmaktan boynum tutuldu. Akşam iyi bir masaj yaptırmak gerekecek anlaşılan.

Eskiden böyle miydi? Belki daha basitti ama, daha değişik ve canlı idi bankacılık. Müşterilerin yüzlerini görürdük, sesini duyardık, ikramda bulunurduk. Kendisine özgü bir telaşı, gürültüsü vardı banko önünün ve servisin. Elektrik kuyruğundaki “hoop, beyfendi araya girme” türünden münakaşalara bile alışmıştık hepimiz. Hele şubenin en önemli müşterilerinden Sami Bey’in repo dönüşü işlemi için yetkiliye doğru yönelirken, bir hanımefendinin “Beyefendi, elektrik fatura ödemesi için bu kuyruğa gireceksiniz” diye müdahelesi nasıl da problem olmuştu. Göz gözü görmeyecek şekilde sigara dumanı arasında, uzun kuyrukların erimesini bekleyen, havalem geldi mi? , bakiyem ne olmuş? , ne kadar faiz işlendi defterime? , gibi bugün artık hiç de manalı olmayan sorular gerçi hayli meşgul ederdi bizi ama, ne kadar nostaljik bankacılıktı o günler.

Bugün ise hiç telefon sesi duymadım, neredeyse mesai bitecek, tek bir müşteriyle dahi yüzyüze görüşmedim. Şube içi ekranlar arası elektronik mesaj da nerden çıktıysa, personelle bile doğru dürüst görüşemez olduk.

Birbirini süzerken bakışlarımız,
Çok şey söylüyordu göz kaçırışlarımız,
Cayır cayır yanarken dört bir yanımız,
Meleke kesbetmişti aşkımız

Dünyanın en güzel duygularının
Küpünü almayı öğrettin bana,
Dertlerimi ise bir parantezde
Derleyip toplayıp,
Küp köküyle küçültmeyi de...

Kelleye göre tıraş,
Yanaş vatandaş yanaş,
Bu kardeşiniz başkan olursa,
Bedava traş,
Dürüm lavaş.
Beleş olur, güzel olur herşey

Tutamadığım sözümsün,
Gideremediğim özlemim..
Yıkıldı hayallerim tüm..
Dünyayla birlikte bile
Yarımım….
Sadece senle bütün!

Unutsun beni diye haber göndermişsin,
Yok gülüm öyle olmuyor o işler…
Unut denince unutulmuyor öyle
Kazınmış belleğe o mavi gözler…
Ne ellerim unutur ellerinin sıcaklığını,

Lütfen bu kadar iyi olma….
Her defasında da sen bilirsin deme bana
Kızacak bir şeyler bulabileyim sana
Nafile uğraş hiç bulamayınca,
strese giriyorum sonra,