Arif Sönmez Şiirleri - Şair Arif Sönmez

Kurşun gelmiş yüreğine
Yiğidinin,
Aynı anda seninkine gibi,
Sessizce akmış,
Buz gibi kar üzerine,
Hüzünle boyamış beyazı kırmızı,

Kal desem de,
Git desem de..,
Kalamazsın biliyorum..
Sen de biliyorsun...
Haydi git...
Hatıraları bırak..,

Pek hazzetmiyorum babalar,
Anneler gününden,
Çiçek verecek annesi olmayan
Çocuklar geliyor aklıma,
Veya harçlık isteyecek babası olmayan
Yetimler,

Canım Annem Neden Bu Ayrılık?

Çok özlüyorum seni
Hep sen söylerdin
En son yine sen söyledin
Kurban olurum diye;

Şiirlerle örtün beni
Yorgan olsun üzerime,
Şiir atın kürek kürek
Güneş gibi düşsün yüreğime
Toprak yerine...

Ne zaman istersen gel bana,
Her ne yaşarsan yaşa,
Türlü pişmanlıklar içerse de
Hallerin,
Bilesin,
Ne zaman istersen geri dönersin..

Sen benim çok şeyim değil herşeyimsin,
Sarışınım, gamzelim, güzel eşim,
Çocuklarımızın örneği, anası,
Anılarımın aktörü,
Dertlerimin ortağı,
Hayat arkadaşımsın!

Kaldırım taşları arasından
Ve
Sarp kayaların sıkıştırdığı cendereden
Fışkıran türlü nebatın,
Ben yine de varım
Ve özgürüm

GERALD METROZ
KENDİMİ ENGELLETMEM

Hazırlayan : Jacgues Briod
Çeviren : Berran Tözer
İŞ Kültür Yayınları

Rüzgar söyler aşkını bulutlara,
Umutsuzca, ama delice ve özgürce!
Dalgaların kumsala imzası gibi,
Ama bıkmadan,
Silinmeden,
Mütemadiyen!