Kuh-i Nuh Şiiri - Dengi Naz

Bilirim
Kutsi elle, Yere çakılansın
Amenna...
Koynunda izler ki, Nebi ayaklarından.
Ve Hatta,
-Şereflisin - bu bedbaht dünyadan..!
Zira belli,
Göğsüne saplanmış
Ta tufandan kalma koca tahta madalyadan.
İçin de sessizce kaynıyor bilirim.

Fakat Yüce Ararat,
İnan
Ruhum yorgundur senden .
Başımdaki dumanı görsen;
Şanıma zül’dür demez, eğilir öperdin alnımdan.

Yanlış anlama,
Bir kıymık dahi istemem madalyandan.

Fakat karnında eksilirse söyle de ,
Vereyim akıl kıvrımlarımda ifrâz edilmemiş lavdan...