Arap Kurt Şiirleri - Şair Arap Kurt

ey bağrımda çatlayan ayaz sancılı tohum
kaldır başını gülüm zemheride kara/gül
karınca cılgasında izini arar oldum
içimde büyüttüğüm gül bağında yara/gül

yıllar yılı bekledim bir tomurcuk ver diye

gelişin baharı andırır
gidişin eylülsü
yokluğun buz gibi soğuk

bahçelerde kayısı
kuş ağzında yarısı
ben toplasam sen yesen
al dudakta sarısı

koşup geldin ıraktan

adamlar
ve
kadınlar!
çocuklarını unutup
kendi hırslarını büyüttüler
o kadar büyüktü ki hırsları

ne kardelen
ne de çöl gülü

ve
sabaha karşı
ezan çiçeği gibi

kum ve kar
o kadar birbirine benzer ki

kumu kar
kar'ı kum zanneder rüzgâr

anlamını yitirmiş inkarcı hayata
anlamlı sözlerle hitap ediyorum
ne kadar trajikomik bir durumdayım
anla sana

hüzün yazmak
hüzün sevmek
içimdeki çocukla kavga etmek gayem
bilinçaltındaki saklıları gelir aklıma
burukluğu
kırgınlığı

bir tufandı geldi geçti
gelme/di ölüm
varsın beklesin çukur

vefâ ile taçlandı, gönüldeki muhabbet
ey benim ayılmazım, sarhoş olduğum haslet

öfkemi dizginledim, sulha vardım gönlümle
vazgeçince her şeyden, yâren oldum ömrümle