Arap Kurt Şiirleri - Şair Arap Kurt

bilmiyorum geri döner mi
tutabilir miyim uçup giden umutları

ahh
kızıl kana dönüştü kar
yol vermez tipi

öylesine tok ki
kurt ulumasında açlığın sesi
çığ koparır dağların zirvesinden
asaleti kendi işini kendi görmesi

ne kadar cılız

Hüseyin ovayı sis mi bürümüş
naçar güvercine bulutlar ağlar
siyah saçlarıma aklar yürümüş
garip yolculara yurt olur dağlar

bozkırın ortası bir yeşil vaha

düşümde yırtıldı gecenin zırhı
taştan perdeleri sıyırdı gönlüm
kaderin ömrüme koyduğu şerhi
dün gece rüyamda ben seni gördüm

zorladım kendimi uyanmak için

Aşk; içimizde ölen umut
kalbimize gömdüğümüz sevinçtir...

körükler yangını dudakta ismi
seven gönüllere nakşolur resmi
toz pembe bulutla gelince cismi

anlamı kayboldu bütün âlemin
şimdi boynu bükük gülün lalenin
ışıkları söndü o meşalenin
dizlerim gitmiyor; gitmiyor babam

diktiğin ağaçlar kuşlara yuva

sevmeyen anlar mı gönül dilinden
deryalar içmişim yarin elinden
yanar avuçlarım çeksem belinden
yokluğunda yari sorar mı zaman

bir gün batımında senden giderim

bir yaprak düştü benden
ta en zirvemden
oysa suyum da boldu
güneşim de vardı ısıtan
nasıl oldu ise oldu

ne var
ne yok
nasılsın diye soranlara çok kızarım
laf olsun
torba dolsun misali

görmen gerekir
çift çekirdekte kalbi
ikiz vişneler
...
mevsim vişne mevsimi
aklıma düşüverdin