Eski bir binanın yukarı bir penceresinde halkı selamlayan din adamları vardı. Çok coşkuluydu herkes.
Ama o duvarların ardında bir şey, onu ne sezebildi herkes, ne de papalar.
Sonra düşten uyanarak üşümüş olduğunu fark etti bu kış mevsiminde, arabasında.
Marşa basmak istedi, ısıtabilmek için içeriyi. Gözü dışarıda, yukarıdaki göğe takıldı.
Bazı yıldızlar çok donuktu, bazılarıysa fazlasıyla parlak.
Neden evrende başka yaşam olmasındı ki.
Karşı apartmanda bir balkonda sigara içen bir adam gördü.
Her zaman yanımızda olacak kadının
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Devamını Oku
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta