Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Ve geçmez dediğim geçen günler…
Her biri içimi deldi, yürekten yandım.
Hepsini yaşarken yaşayamam sandım.
Okuyanı etkıleyen ,akıcı anlatım heleki finali nefis olmuş kutluyorum güzel çalışmanı gönlüne sağlık sevgilerr
kutlarım usta kalemi,başarıalrınızın devamlı olması dileklerimizle.
saygılar
Allah kimseyi ayırmasın kutlarım
gönül ırmağın daima çağlasın.tam puanla selam ve dua.
ayrılıklar....hüzünlüydü...ama güzeldi...tebrikler...teşekkürler....
Bir yaşamın ardından kalan uhtelerin özeti...okurken beni aldı çok çok eskilere götürdü..duygu yüklü şiiriniz için kutlarım.Saygılarımla Koray Uslu
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta