İnandılar gördüklerinde
o tebessüme muhtaç değildiler
var güçleriyle sevgi alış verişinde bulundular.
Yaşadığımız hayatta
hiç kimseyi üzmeyecektik
inanıyorduk hayatın doyulmaz tadına
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta