Anne ve Şiir Şiiri - Aslı Kurukaya

Evveldi,
Çok eski zaman ,
Vakitlerin durlandığı
Kal_ú bela demlerinde
Bir Şiir Anne vardı ,
Masalların çılgını ,
Nasıl da ağırbaşlıydı,
Sanki haysiyet yazıtı,
Dürüstlüğünden sual olmayan
En güzel yalanların ,
Bir sigara dumanı,
Doğruluk elçisi muhterem,
Hepimizin kahramanı,
Kürsülerin başkanı ,
Reis bile derlerdi ,
Tutamazdı kahkahasını,
Aslında Kraçileymiş,
Serbest yazımcı ,
Hepimizin anasıydı eskiden
Saçımızı okşayan o beyaz el
Üstümüzü örterdi gölgesi
Eskiden hiç üşümezdik..
Kurabiye gibiydi yüzü,
Aslında sıradan biriydi,
Pankek düşkünü..
Ne çok severdi bizi .
Nasihat üflerdi dudaklarımıza
Uzaklarda bir mısraydı..
Sonra duyduk ,
Azad etmiş kalbini bizden,
Kapamış tüm hesapları,
Herkes şahit canlı canlı ,
Şimdi kim sevecek bizi
Nazende gecelerin
Kızıl gün batımlarında
Kim köpürtecek kirpiklerimizi
Kim yerle yeksan edecek
Pamuk şeker dağlarımızı
Kim bizi sevecek ?
Annemiz bile ağladı..
Kim yâr olacak bize?
Kim yakar tütsüleri geceye?
Sonra duyduk ..
Kuyulara bırakmış kendini ..