Anne Şiiri - Rıza Çavuş

ANNE

…
Efendim
Düğüne gitmekti niyetim
Akıbet hayrola
Niyet beyaz, akıbet beyaz
Hamza yetim, Şakir yetim

Bir bir,
Seyahati başladı annelerin,
Oldular melek.
Bir anda sevdiğini aldı Rab
Son nefesin tokmağı tak tak!
Ben Azrail’im
Buyur içeriye gir
Orhan yetim
Alişen yetim

Yıllarca her gün verilmiş bir hediye
Her günümüze doğan bir güneş
Önümüze ay
Dertlerimize eş
Yastığımızın altında çiçek
Cebimizde fındık
Yakamızda gül
Dizlerimizdeki yama
Kirli elim
Kırık kalbim
Seyfeddin yetim, Hasan yetim
Her yerimizde sizden bir iz
Ne de çabuk gittiniz

Koca zamanda
Farkında olduğumuz
Evin güzel kokusu lavanta
Kapıda boyanmış ayakkabılar
O saat gelmiş, serilmiş sofra
Tavada leziz yumurta
Sıcak somun, sıcak çorba
Ve sirkeli salata
Sadece bu mu, bir de
Farkında olduğumuz
Sabah gömleğimizde ütü
Akşam serilmiş yatak
Düşersek acımasın başımız diye
Yere serilmiş minderler
Yün çorap ayaklarımızda
Hasta oluruz üşürsek
Bunlar, bunlar, bunlar...
Aklımızda kalanlar

Gittin
Yüz kızarıklığımı görmeden
Mahcubiyetim, bana olan sevgin
Yudumlamak varken kana kana
Sevginden, ne de gaflet etmişim
Anneciğim artık boynum bükük
Kaldım yetim, ölünceye dek.

Neden bilemedim
Neden!
Gözünde küçücük
Kalbinde sıcacık ben
Eşyada hüzün
Asıl şimdi fark ettiğim
Ellerinin değdiği her şeyde
Koku sen
Lezzet sen
Nefes sen
Huzur sen
Neden kıymetini bilemedim, neden!

13 Ekim 2018
Sivas