Anlatsam, anlar mıydın çocukluğumun dargınlığını? Eksik kalan parçaların ruhumdaki fazlalığını ve varlığımın hayatımdaki azınlığını. Anlar mıydın?
Paramparça umutlarımın kanayan yarasını, duyulmayan çığlıklarımın yabancı tınısını ve yağmur dolu gökyüzündeki kupkuru bedenimin sızısını. Anlar mıydın?
Gün doğarken kapanan gözlerimi, hayallere dalarken kesilen hevesimi ve sonsuzluğa tutunurken son bulan nefesimi. Anlar mıydın?
Dudaklarım gülerken ağlayan kalbimi, zaman akıp giderken unuttuğum nefsimi ve onca kalabalığın önünde duran bendimi. Anlar mıydın?
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta