Evde kimse yok sen ve ben yalnızım
Çocuklar dışarda içimde durur sızım
O kadar özledim ki artık ümitsizim
Ben senin kollarında ölmeye razıyım
Sesizlik boşluk hep seni her an düşündürür
İçerimi yakan ateş bir gün elbet söndürür
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Tebrikler hocam ,güzel dizelerdi
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta