Hayatta herkesin bir hikayesi vardı. Bazıları için, bunu anlatmak için 50-60 yılı, bazıları içinse yaşamlarının tamamını sığdırdıkarı 13 yılı. Eğer birisi çıkıp, bu hikayeyi anlatmazsa bedeniyle
birlikte yaşadıkları unutulup gidecektir. Size anlatmak istediğim kişi abim Nami'dir.
İlkokulun bitişiyle birlikte, Karaköy iskelesinde gazete bayiinde çalışan amcamın oğluyla
birlikte işe başlamıştı. O dönem içerisinde amcamın oğlundan etkilenerek koyu bir Fenerbahçe taraftarı olmuştur. Bir süre sonra mahallemizde bulunan tanıdık bir hemşehrimizin mağazasında tezgahtarlık öğrenmek için çalışmaya başlamıştı. Haftalığını aldığı zaman, eve manav ve bakkaldan alışveriş yapardı. Bana aldığı çikolatayı vermek için
en çok sevdiği şarkı olan, Seni yakacaklar benim yerine nağmeleriyle beni uyandırırdı. Öğlenleri eve sandviç almak için gelirdi. 13 Ağustos cumartesi günü ben uyanmıştım
Bahçeye çıktığımda annem ile Babannem yorgan kaplıyordu. Ogün öğlen abim sandviç için gelmemişti. Annem 17.00 civarı
-Börek yapayım, Nami acıkmıştır. Dedi.
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta