Anahtar Şiiri - Selami Karabulut

ANAHTAR

kalsın sofranızda lokmam, hâlâ orada
az önceki sözünüzde aklım: paylanmış
çocuk gibi emanet durduğum kapıda
hiçbir kilide uymuyor anahtarım

durur zaman, ellerini göğsüne bağlamış
taşı dinleyen kalpten başka kim
bilir hiçi: doğruyu demek yakışır size
kabulüm! dilinden sus payı vermek bana

kalsın. istemem bu müjde bana çok
uzak düşen sevinçlerden damıtılmış zehir
iki kez tattım yenilgiyi, sonra değil
şimdi bile söylerim: aşkın adıdır aldanış

bilmem, pek sevemedim uzattığınız eli
tutunca veda faslına dönüşen gözyaşlarını
geçelim ihtimalleri lütfen bu körebe oyunu
siz uyurken kalkıp nabzınızı dinlerim

yok. kalsın, verilmiş sözüm var sabaha
geç olabilir yetişmek için ölüm çok
anlamadınız mı yaramla avundum bütün yaz
balkonda dönen rüzgârgülü değil bendim