Bir gün tefeci sistemin bir bankasına gittim.
İşlemi yapan memura iki yüz bin bankacının durumu nedir diye bir soru sordum.
Soru aynen şuydu;
Benimde bir bankam var. Benim bankamda çalışmak ister misiniz?
Hangi banka dedi.
Anadolu Gemisi Bankası dedim.
İlk kez duyuyorum adını böyle bir banka olduğunu.
Bu sistemin dışında bu sistemi yıkma bankası dedim.
Dedim ki benim bankada faiz yok, para yok, borç yok, tefecilik yok.
Ne var dedi?
Bütün bunlara karşı bu zulmün bitiren bilginin sırrı var dedim.
Kaç para veriyorsun dedi.
Sonuç olumsuz dedim.
Sizinle devrim olmaz bu devrimi tek başıma yapmak zorundayım.
Arkamdan kesin hasta mı ne demiştir.
Çünkü tefeci kapitalist zulmün insanlara insanlık fikrini hasta gösterecek kadar onları kendine esir etmişti.
Sonra devam ettim ve devrimi tek başıma tamamladım.
En son çalıştığım bankanın son görev yaptığım İstanbul boğazı üzerinde ki şubesinde içinden aynen şu fikir geçti.
İki yüz bin bankacının bir gün iki yüzlü tutumunu kendileri ile yüzleştireceğim.
Bunu da başardım. İçimde kendime verdiğim sırrım gereği her sözümü tuttum.
Önder Karaçay
Önder KaraçayKayıt Tarihi : 22.4.2025 16:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
♾️ Türk ♾️
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!