Deniz aşırı topraklar aştım geldim, Flumen.
Kızıl gülleri bıraktım ardımda,
Fecri kıskandıran kızıllığın onlara sadakati
Borç bilip kapılmasınlar diye karamsarlığa.
Kırgın kırlangıçlar gördüm evveliyatından önce, Mağrur bakışlarla yaradılışını küçümseyen.
Kıskanır gibiydiler, göç rotalarına bir şerh koymuş edasıyla, nefreti sana borç bilen.
Hülyalarımı süsleyen,
Heyulasıyla benliğimi esir alıp özlüğümü geniş meşrebine hapseden,
kırlangıçların lanetine mahzar olan Flumen.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta