Ne güzeldi birlikte yürürken yağmurda ıslanmak,
Yakınlarda sığınacak bir yerler aramak.
En güzeli girmekti pastaneye çünkü kadın hamile,
Baklavasını yerken öpmüştü eşini aniden Kamile,
Ama rüyalarında.
Yıllar birbirini kovalamış, severek evlenmişlerdi,
İlk çocukları olduğunda, adını Halime vermişlerdi.
Kocasının istediği çocuk erkekti, bir değil iki oldu,
Sevgi, saygı, güven, heyecan, mutlulukları boldu,
Ama hülyalarında.
12.02.2014
Ünal ÇobanKayıt Tarihi : 19.6.2014 09:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!