Bir kış bitimi başlamıştı hüzzam sevdamız,
Kurşun mavisi karlı dağların yamacında.
Hani, çatlak dudaklarında muştu ıslıkları
Kavruk köy çocuklarıyla karşılamıştık seni
Kar helvasına hasret kaldığımız bir zamanda.
Beş yaşındaydım, beş bahar yaşamıştım,
Karı eksilmeyen yüce dağların koyaklarında.
Ak başlı kartal yuvalarında palazlanırdı,
Beyaz kalpaklı, siyah çerkeskalı Abrekler.
Gökte çarpışan gümüş kabzalı kamaların
Kıvılcımları yağardı parlayan gözlerime.
Ufuktan, uzaktan toz duman koşan meçhul süvarim,
Biliyorum, özgürlük taşıyorsun gem vurduğun ülkeye,
Ağlarım sonra sakın bensiz gitme o meçhul beldeye,
Hakkımdır, ardından kopan toz bulutu olmak isterim.
Rüzgarla yarışarak yıldırım gibi, gök gibi gürlediğin,
Muştular fısıldıyor dolunay biteviye,
Tabyalarda parlayan yarınsız gözlere.
Duyuyorum.
Amansız, kızıl bir kıyamet kopuyor,
Sancılı hummaya tutulmuş hırçın denizde.
Bir yürek tutuyorum, üşüyen avuçlarımda
İçinde gönül akı bir güvercin yaşayan,
Öyle ki İçinde koca bir dünyayı taşıyan.
Bitimsiz yağmurlar yağıyordu üzerine
Haki kokulu incecik mısralardan
İliklerine kadar ıslanmıştı, sırılsıklam.
Zamanın tik taklarına takılmış gözlerim,
Seher vakti yakmışım ilk ağıdımı
Seher serçesiyim ben…
En çok bu vakitte kanar hüzünlerim,
Bu vakitte dalar umutsuz hülyalara gözlerim,
En çok bu vakitte yenik düşer gözü dönmüş yalnızlığa içim…
Aylardan nisan,
İkindi üzeri, puslu bir yağmur
Dağlardan indi doludizgin,
Doludizgin çöktü hasretin
Hasretin hala içimde, oysa sen yoktun.
Say ki beyaz bir güvercin düştü toprağa
Vakit bir cenaze sonrası
Yalnızım,
Yapayalnız...
Siyah kalabalıklar küçülüyor uzaklarda
Ve uzayıp inceliyor gölgeler yokuşlarda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!