SEN YOKTUN
Aylardan nisan,
İkindi üzeri, puslu bir yağmur
Dağlardan indi doludizgin,
Doludizgin çöktü hasretin
ŞİİRE DÜŞÜYOR GÖZLERİN
Mevsim kış...
Kar yağıyor, içime sen yar
Sana firari yine yüreğim ey sevdiğim
Avuçlarımda sulu sepken duygularım
Siyah Beyaz
Sahi
Yıldızlar nerde bu akşam
Nedensiz vurgunlar sarıyor içimi
Ve içiyor karanlıklar
Söyleyemedim
Hayır demeyi beceremedim Kahya
Sözüm olsun
Tüm niçinleri sökeceğim artık
Dişlerimi söker gibi tek tek içimden
Sürmeli Serçem
Belki bir filiz koparan
Belki kuzeyden puslu bir lodostu beni kıyılarına vuran
Denizden çıktım yağmurlu bir mayıs kucağında
Üşüyorum Süeda
Temenni
Say ki beyaz bir güvercin düştü toprağa
Vakit bir cenaze sonrası
Yalnızım,
Yapayalnız...
O ne güzel vekildir...
Hani,
Zaman içinde sancılı anlar var ya
Olur Ya
Ebabil kuşları yuva yapar da kara bulutlara,
Vurulduk
Sürü sürü kuşlar geçerdi her dolunayda gözlerimden
Simsiyah saçların düşerdi gecenin yanaklarına
Sonra takıp kıyı kuşlarının kanatlarına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!