Altan İlhan Arslan Şiirleri - Şair Altan ...

Son... Her şeye bir kaç dakika, bir kaç...
Belki, saniyeler gibi gölgelere oturmuş;
bakışımı süsleyen, boyalarımı döken o
anlarımı tokatlamış, şu yüzsüz sarkaç!
Sesinden nefret ediyorum, ''seni'' astığım için duvara
Kendimi affedecek zamanı bırakmamış.

Sadece bir mürekkep değil, gördüğün bütün bu harfler varya!
Sana zerk olmuş ruhumdur, üstüne yazdığım o kâğıt sensin.
Bir pul kadar olmuşsun ne yazar! Merak etme, aşk inceltir beni
Sığarım! Her tümce ve her cümleyi dökerim ben, sakın kırışma!
Yüzün samanlı bir kâğıt kadar solgun bu son zamanlarda.
Ah be aşkım, ne var sanki bu kederi o kadar büyütürsün

Sen varında havl et! Ben yokumda direnirim!
Biz; yok’u vatanda bildik, babadan değil.
Bu topraklarda âşık’a değerde yoktu
O gün
Bir ağıt ile kapı kapı gezen âşıkları da bilirim.
Ve

Oysa;

Deniz, tarıyordu göğsünde
Büyüttüğü o yosun saçlarını.
Bir yanda rüzgâr ile meşkteydi
Seriyordu içini gizli bir kumsala.

Ne senin adın Marija,
ne benim ki Korintik'li Adem.
Ne sen onlarca Sırp'ın tecavüzüne uğradın,
ne ben öldüm bu vahşeti yaşayarak.
Ne goriot babadan bu yana,
ne bitmeyen kavga'larda gözüm.

Edinimlerin de bulur muyum acaba?
Olur muyum Milas'ın antik koynun da.
Ya sen, Eusobia benim soylu azizem,
yüzümü çevirir bakarım; ah Skenios'a
gelirmisin? Karios'un yıldırımlarından;
korkusuzca, ürkmeden, nazlı bir ceylan gibi.

Su ver be adam!
Bırak şu künt olmuş badına yel vermeyi.
Gün ahire dönüyor, gün yüze küsmüş;
Senin bu derdin ne?
Bu ne handır böyle! Bu ne büyük haras!
Vakit tamam ediyor senin sözün yok.

Ey varım güçlen. Ne diz çök şu yok'un mezhebine
Nede beni yolda bırak.
Bütün varı yoklar duraksız, sen beni ecelde bırak.
İhmal et bütün arzuları
Ayrı kalmayalım; sen indine dön, ben de kendime...

Senin için solmak gerekse
zeval olsun ah bu yüreğim.
Doğmak gerekse bir daha
yad et bir defa, bir defa beni;
deki seviyorum!
Ölürde her defa senin için

Evrenos beyimden, selamıyım sana ağam
Mihmanıyım ülkünün vuruşmaya yandaş!
Bu toylak canıyla kan denizinde boğulam
Hanım için, törem için dik duruyor bu baş.

Belki yaş, gözünde eğrilmemiş dallar gibi