Ellerini tutmak en büyük ahmaklığımdı. Ellerim o an, soğuğun bedenimdeki özerkliğini bir ömür boyu tanımış oldu. Ellerin bir daha olmayacak muhakkak, tabii vücut ısım da… Gel gör ki aramızda masumiyet namına ne varsa, aynı anda o da tarih oldu!
Vişneyle içli dışlı votka dublelerinin cesaret verdiği
On beş voltluk tenlerle ışıklandırılmış o şehirde
Hani lütuf gibi önümüze serilen cüretkâr Barselona’da
Yeni yılın çok eski sancılardan peydahladığı yetim bir akşam
İstisnasız üşüyoruz, ilk kez bir araya gelmiş
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




kaleminiz hiç susmasın
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta