Pek bir alıştım çocuklar gibi ağlamaya
Alıştım artık uykusuz gözlerle güneşi karşılamaya
Gelene geçene yüzüm kalmadı seni sormaya
Her şeye alıştım da bir alışamadım yokluğuna
Sabahları kahvaltısız sokağa çıkmak güçüme gitmez oldu
Saçlarıma derden,kederden sayısız aklar doldu
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
