İnsan alışıyor zamanla her şeye.
Sevmeye de sevilmemeye de alışıyor.
Severken duygularını içine bastırmaya da alışıyor.
Gözlerine bakarak susmayı da öğreniyor.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Yüreğin var olsun:)
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta