Ali Doğanay Şiirleri - Şair Ali Doğanay

Ben hem canana, hem cana küstüm
Gayri bana, dost olacak bir yâr kalmadı
Sığınağım yıkıldı, gök üstüme çöktü
Sen ise bana gelme diyorsun, deme

İçi boş bir hayale kapıldı gönlüm
Silmeyin gözlerimden sakın umudu
Ben ulu sevdanın cılız aşığı
Gönlüme bir kırıntı verin avunsun

Günahın dikenli telleri sarmış

Ruhuma can diye üflendiğin an
Sanki gül bahçesinde dirildim o an
İstemem senin olsun, vuslatı felan
Yeter ki gül kokun bana yazılsın

Susma, yeter sustuğun artık bekleme
Yarın, yarın deyipte, güne gün ekleme
Sen de aradığımı, benden bekleme
Bir kelime ver bana, başlangıç olsun

Gönlüme bir gam, bir keder değdi
Yıllardır yüzüm bak, hiç gülmez oldu
Vuslatı beklerken, bir yanım hüzün
Sana sakladığım güllerim soldu

Ey seni candan öte sevdiğim güzel
Titrek, Titrek ellerinden tuttuğum güzel
Yokluğun geceler gibi, karanlık ve soğuk
Varlığında kaybolan tüm rüyaları
Güpegündüz gözlerinde bulduğum güzel

Ne tutan eli, ne de yazanı
Ne kağıdı bilirim, ne mürekkebi
Ben bir kalemim
Benimle yazılanı bilmem

Yazan kimdir, okuyan kim

Sensizliğin hükmettiğ bu şehir benim.
Yanlızlık dolu her yanım, bölünmüş yarım.
Şehrin bir ucunda kalmış,
bir yanımı arayan öbür yanım.
Karanlık sokaklarda, sönük lambalar,

Yine senin ağına takıldım bu gece
Bir noktaya göz göz çakıldım bu gece
Dalgınlığa dalarken tüm bildiklerim
Unuttuğum sen ile zinde bu gece

Ben gibi bir ümmî, bilmez ki mâna
Güvenir kulaktan dolma imana
Vuslatı isterken, farkında amma
Bu gözler dünyada boşa arıyor

Bir boşluk içinde, direksiz bu han