Sararan bir yüz, gülmeyi unutan bir çift göz, yanlız lığa mahkum bir yürek ve alabora olmuş bir sevgi. İşte bir insanı yada insana benzemeye çalışan bir yaratığın hikayesi dir bu hüzünlü şiir.
Bilmediğim bazı sebep ler yüzünden kaybettim kendi özümü.
savurdum içimde kalan bir kaç gram umudu çorak bir tarlaya.
sonra suladım göz lerimden damlayan hayatsız suyla.
yıllarca yeşermesini bekledim ama umutlarım kayboldu o çorak toprakta.
Her sevincin her kederin
En ölümsüz sevgilerin
Sonsuz denen göklerin
Herşeyin bir sonu varsa
Ayrılıkların da sonu var
Bir gün çıkıp geleceksin
Devamını Oku
En ölümsüz sevgilerin
Sonsuz denen göklerin
Herşeyin bir sonu varsa
Ayrılıkların da sonu var
Bir gün çıkıp geleceksin
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta