Ey!
Gönlümün bahçelerinde açan sevgili,
Eskişehir akşamları yanar yokluğunda
İçimde bir yangın üşür
Söndürürse
ancak
gözlerin söndürür,
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.



