Akşamlar.. Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yine akşamlar çöktü üstüme
Beni bir karanlık sokakta bulan akşamlar,
Yine kestiler yollarımı haramiler gibi,
Evler yine yüzüme kapattılar kapılarını,
Yine gözyaşlarım kirpiklerimi ıslattılar,
Beni tıpkı kirlenmiş bir soluk misali
Sokakta
Bıraktılar.

Ayaklarım benden habersiz gider Allah, gider,
Aklım benden habersiz düşünür durur,
Yalnızlığım tıpkı bir akşam yeli gibi
Vurur alnıma, vurur.
Küllemeye çalıştıkça içimdeki volkanı,
Kudurur.

Bu köprü, onunla durup ırmağa baktığımız köprü,
Bu toprak yol, bu karanlık leylaklar, bu evler
Baktıkça aydınlanır,
Andıkça dirilirler
Ve üstüme üstüme gelirler.
Bir yanına ben otururdum şu taştan yapılmış pınarın,
Bir yanına o,
Kenetlenirdi birbirine parmaklarımız,
Karanlık bir suyun aktığı çam oluk altında
Ve gülümserdi mehtap ta yirmidört ayar altın
Ayarında.

Bu akşamlar eski akşamlar değil,
Karanlıklar üstüme üstüme çullandıkça anlıyorum
Bunların eski akşamlar olmadıklarını,
Artık tadlarının, lezzetlerinin kalmadığını
Ve hüzünler içinde kıvranıyorum,
Onu eskisinden çok daha fazla özlediğimi söylemeye
Utanıyorum.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
YILDIZLARIMI KOPARMAYIN İsimli Serbest Şiirler 'inden > 9-10/100)