ikimizdik, sen ve ben, bir çiçekle
onun tomurcuğu arasında bir yerde;
öylece durur muyduk, ikimiz gibi?
dâima birlikte olurduk hüzünlerde...
anımsar mısın, yaz günü, bir bahçeyle
gizledikti kendimizi birbirimizden;
sen ve bahçe, ben ve bahçe, sen ve ben:
akşamlar derlerdik her ikimizden...
üşürüz, çünkü uzağız şimdi o yazdan;
ey, birazdan bir yazdan geçer olan, ey!
kimbilir ne anlama geliyor artık,
şu eskiden “hüzün” dediğimiz şey?
Kayıt Tarihi : 26.12.2000 15:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Çiçekle _onun tomurcuğu arasında , (ikimiz gibi durup , bir olmak) Özlenen bir duruş.
Ne o duruşlar kaldı, ne o yazlar, ne de o bahçeler.
Hüzünlenmek için bile vakit yok artık, 'dar zamanlarda, enerjiniz sakın düşmesin' deniliyor şimdilerde...
Teşekkürler değerli yazar. Yolunuz hep açık olsun diyerek, saygılar size.
TÜM YORUMLAR (11)