Akor Şiiri - Osman Bahadir Odabas

Güneşin batışı yakın günlerden bugün
yaprakları savruluyor yaşlı çınarın
kaldırımların da hayallerimin fısıltısı yelin
Çiseliyor üstüne gece düşleri ahmak ıslatan
Ayın doğuşu yakın yıldızlara yakın
Sokak lambası olmayan mahalle
Karanlıklar kurtarıcısı aydınlığı yüzün
Geçerken önünden evin yoksan harabe
arkasından bakıyorsan perdenin malikane
Süzülüşü gölgenin yansıması duvarda
Picassodan çıkma eser papatya beyaz lila

Yolları tutulmuş şimdi sizin mahallenin
Sokak bekçileri ağabeylerin ,efelerin
Sönümlenmiş bir kapadokya balonu gibi
Gazı kaçmış bir içecek sarı fanta
Bayatlamış ekmek küflenmiş tarhana
Ağzımda sürekli tüten emziği ciğerimin
Haykırışlarım kaplumbağa adımlarım
Tükenmek bilmeyen arzularım
Kısılmış sesim duyulmuyor haykırışlarım

Sonu olmayan sularda kulaçlarım
Bitimsiz maratonlarda safi adımlarım
Nereye gittiğini bile bilmediğim
Gaybe çalan adımlarım…
Rüzgarda savrulan yaprak ve ben
Aynı yolun seyyahıyım, rotasızım

Okyanusda ilerleyen yelkenli teknem
Bilinmez arşın dağlarına tırmanıyor sayem
Sanırım adımlarım arkamda bırakıyor iz
Ben yaprak olup savrulurken geride sis

Çizelgem boş ,titrek yapıştıramıyor elim
Senin fotoğrafını kalbime kazıyorum devam
Ben rüzgara direnmiyorum akışına teslimim
Bazen çırpıyorum kanat süzülüyorum akarına
Bazen fırtına kuvvetli sığınıyorum bir kuytuya
Rüzgardan beslenip göklere uçuyorum
Savurduğu yeri hiç önemsemeden

Kalbim temiz niyetim halis vicdanım rahat
Bağırmıyorum sıkışınca demiyorum imdat
Kıyamıyorum da sana çekiyorsun bana şah
Büküyorum boynu teslimim sen et beni mat
Sen doğanların en güzeli kutupta sıcak ahlat
Gurbette tüketiyor ömür düşlerim sana vuslat
Yapraklarını takip ediyorum biliyorum ucu irşat

Ne kadar güzel iş düşlemesi seni ,beklemesi
Varlığını soluyup ciğerlerine çekmesi
İki hidrojen bir oksijen dudaklarının balı
Her gece sabah öğlen hatta rüyada tatmalı
Tutuyor elimi umutların gözlerinden yansıyor
Teller çıkarabiliyorsa ses sensin ritmimde akor…