Güneş doğmuştu/
aynalara mukabil..
İnatçı bir karanlığın içinden
Temerrüt dehlizinde iki göz
Bakakalmıştı boş-boş..
Geleceği dikenli tellerle örüyordu
Hiçbir çıkarı olmadığı halde
İnadın pençesinde tutsak
Güneş inkâr edilmeliydi nedense.!
Muztar kalmıştı bir kere
Aynalar miktarınca güneş/
kabul etme bahasınaydı hem..
Güneş kadar zahir ve bahir/
olan akla rağmen..
Mantıklar mantıksızdı böylece
Ahmaklığın cesurca zuhuruydu
Demek kibrin cesameti cesimdi..
Her şey maddede aranıyordu
Elbette gözleri akıllarında olacaktı
Gözlerin ise maneviyatta/
kör olduğunu bilmiyordu..
15.07.2023
Kayıt Tarihi : 15.7.2023 19:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yani "cisminden",
Aklından değil,
Manevi gücünden, inancından değil!
Bu yüzden aklın gözleri sürekli "maddede..."
Körlüğünün hiçbir zaman farkına varamayacak!
Ne kadar "yalancı",
Sahtekar,
Kerameti kendinden menkul
Ve "müritlerinin gözünde büyük" değil mi?
Sorunun özüne doğru şiir...
Şiir bu dedirten...
Tebrikler Bedri Bey...
Elbette gözleri akıllarında olacaktı
Gözlerin ise maneviyatta/
kör olduğunu bilmiyordu..
Dilinize sağlık
beğeni ile okudum
güzel demişsiniz
TÜM YORUMLAR (3)